|
برادران شهید هاشمی 
|
چه غریب است هنگامه رفتن تو ای بهار کوتاه، یا ابا محمد! هنوز کوچه‌های مدینه و سامرا، تو را در ذهن خود مرور میکنند. پرنده خوش‌نوای معرفتت را آن هنگام که در تنگنای زندان به بند کشیدند، گویا چشمانشان توان دیدن نور هدایتت را نداشت؛ گر چه مرغ خوشخوان علم و حکمتت، عباسیان را نیز محتاج محضرت کرده بود. امروز با تمام توان گریه می کنیم همراه با امام زمان گریه می کنیم در پشت دسته های عزا سوی سامرا در لابلای سینه زنان گریه می کنیم در غصه اسارت مردی که سالها از او نبوده نام و نشان گریه می کنیم [ سه شنبه 90/11/11 ] [ 11:19 عصر ] [ مهدی افشار ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ |
|
|
Up Page