اسلایدر

سلام ای زندگی

خوبی؟

سراغی ای قدیمی یار، از احوال ما دیگر نمی گیری؟

کمی نامهربان گشتی

عزیزا ، امتحان دیگری در پیش رو داری؟

تمام عمر ما شد درس و بعدش امتحان و گاه تجدیدی

ببینم سهم مردودی ، که تقدیرم نفرمودی؟

خدایی ، غیر درس و امتحان صبر ، کار دیگری با ما نداری ؟

روی خوش یا خرده حالی ، مهربانی ، در بساطت نیست ؟

از آن ابر و مه و باد و فلک ،

آری ، جناب گرم خورشیدت

که گویی یادشان رفته دگر در کار ما باشند،

من چیزی نمی گویم

گرامی زندگی ، با ما مدارا کن

بپرس احوال ما را ، گاه گاهی مهربانی کن

چه می شد راز لبخندی ، نشان همرهان ما ، تو می دادی ؟

یا که گاهی ، دست مهری ، شانه گرمی

برایم هدیه می کردی ؟

عزیزم ، زندگی ، قهری ؟

منم ، فرزند آدم ، میهمان خاکی دنیا

هزار و یک شب دنیا که دیدم

قصه فردای روشن را برایم ارمغان آورد

شنیدم بازی با مردمان را ، دوست می داری

در این هفت سنگ دنیا ، هرچه من چیدم

تو با یک گوی نامریی ، تمامش را که می ریزی

و در بازی قایم با شک این روزگاران

هرچه گشتم من ، نمی دانم کجا پنهان تو می گردی ؟

امان از دست این بازی نافرجام لجبازی !

که گویا خوب می دانی

هلا ای زندگی ، با مردمان قدری مدارا کن

خنک آبی و نان گرم را ، در سفره هامان ، نه

کسی چیزی به تو گفته ، که از ما روی گردانی؟

گره از ابروان بسته ات وا کن

سعادت را مهیا کن

به لب هامان ، کلام مهر جاری کن

به چشم ما ، نگاه با عطوفت را ، عطا فرما

و دستان ، با سخاوت آشنایی ده

و بر دهلیزهای قلب ما بنویس

ورود کینه ممنوع است

تو یاد عاشقی ، را یادمان آور

بگو تا عشق، مهمان تمام خانه ها گردد

بفرما تا نوازش باز ، برگردد

رسوم مهرورزی را تو احیا کن

و بر دیوارها حک کن

در این وادی ، سلام و خنده آزاد است

و با یاد خدا ، بازار حزن و خوف ، تعطیل است

تبسم رایگان و با سخاوت ، عرضه می گردد

کسی این جا به جرم عاشقی ، دربند و تنها نیست

خلاصه زندگی ، خود را خدایی کن

به تو ای زندگی ، با عشق می گویم

تورا بر جان زیبا لحظه های عمر ما

آری به عشق پاک فرهادین ما سوگند

به لبخندی، تو کام مردمان خوب ما را

باز شیرین کن