محمد -ص- نامی که نامیراست!

در جاهلیتی به سر می‌بریم که همه چیز و همه کس بازیچه‌ی دست تمسخر و الحاد است؛ سردمداران شرک و نفاق، امروز چون ابوجهل‌های دیروز، کمر به هجو و حذف نام نامیرای محمد_ص_ بسته‌اند.

دیری است که دشمنان قسم‌خورده‌ی اسلام، یاوه‌سُرایانه و دیوانه‌رفتار، بر محمد (ص)؛ پیامبر آب و آیینه، رسول پاکی و آزادگی، گستاخی می‌کنند.

سران کفر در جاهلیت مدرن بر ساحت قدسی پیامبری اهانت روا می‌دارند که مهر ختام بر سلسله جلیله‌ی تمامی انبیاست: مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمًا(احزاب/40)

(محمد (ص) پدر هیچ یک از مردان شما نبوده و نیست؛ ولی رسول خدا و ختم‌کننده و آخرین پیامبران است؛ و خداوند به همه چیز آگاه است!)

اینان غافلند از اینکه هتاکیشان را عذاب سخت الهی در کمین است که:

وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا کَانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُونَ(الأنبیاء/41)

(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند؛ اما سرانجام، آنچه را استهزا می‌کردند دامان مسخره‌کنندگان را گرفت (و مجازات الهی آنها را در هم کوبید)!

این اولین بار نیست که یاوران صهیون با تمام کوتاه‌دستی، این چنین درازدستی می‌کنند، به یقین آخرین بار نیز نخواهد بود.

پیش از این نیز از جانب این خصم نابکار بر ساحت معجزه‌ی بزرگ این پیامبر آسمانی، صحیفه‌ی مبین، اهانت‌های بسیار رفته است اما مگر شعاع آفتاب را می‌توان کشت؟

به روایت تاریخ، روزی که آن روزنامه‌نگار دانمارکی آن اهانت ناروا را به ساحت قدسی پیامبر آب و آیینه، نبی رحمت و مودّت، روا داشت نام مبارک محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در صدر نام‌های انتخابی مردم اروپا نشست. قرآن نیز در همان سال بر تارک پرفروش‌ترین کتاب‌های سال درخشید. امروز نیز به فضل خدا، نام نامیرای محمد-ص- بر بام بلند جهان خواهد نشست و قلب همه‌ی آزاده‌های تاریخ را فتح خواهد کرد.

چه خام‌اندیش‌اند اینان که گمان برده‌اند خاک بر چهره‌ی خورشید می‌توان افشاند و با سلاح جهالت به مصاف روشنایی می‌توان رفت. لیکن شب به اراده‌ی شب‌پرستان نمی‌ماند و آفتاب روشنی‌بخش اسلام از پس ابرهای تیره و ظلمت‌زای جهالتشان خواهد تابید.

آری! این سنت همیشه ساری و تبدیل‌ناپذیر هستی‌آفرین است که دست دشمن دون دین را زود رسوا می‌کند و در همین سرای دنیا از گرده‌ی ظالم انتقام می‌کشد.

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ(بقره/39)

(و کسانی که کافر شدند، و آیات ما را دروغ پنداشتند اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.)

امروز کیست که نداند دنیای غرب از سر اسلام‌ستیزی و اسلام‌هراسی به چنین اعمال ننگین و نفرت‌آوری دست می‌یازد؟

کیست که نداند حادثه 11 سپتامبر که تاکنون دستاویز توطئه‌های ضد‌بشری بی‌شمار گردیده است، پروژه‌ای خودساخته و طرحی پیشگیرانه است که از گسترش روزافزون آیین انسان‌ساز اسلام می‌هراسد؟

کیست که نداند جنایات فرزندان یهودا و هتاکی‌های وهن‌آمیز یاوران صهیون به آیین پاک مسلمانی، تیشه‌ایست که پیش از این ریشه‌های امپراتوری هژمونیک آمریکا را از بیخ زده است؟

صهیونیست پلید از روی جهالت، می‌پندارد با چنین حرکت‌های ابلهانه و شرمگینانه می‌تواند حیات رو به زوالش را اندکی بیشتر تمدید کند حال آنکه صدای سرفه‌های مرگ صهیونیزم جهانی از هم اکنون گوش عالم را کر کرده است.

دومینوی انقلاب‌های منطقه و موج بلندخیز بیداری اسلامی، کاخ‌های برافراشته از ستم را لرزان و مرزهای کین و نفاق را درنوردیده است.

زیر پای خیزش آزادمردان اسلام‌خواه، بیرق حقیر زورباوری لگد می‌خورد و بنای حکومت غدر و جور و دروغ و دغل، فرومی‌ریزد.

این وعده حق الهی است که: یرِیدُونَ أَنْ یطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ(توبه/32)

(آنها می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند، هر چند کافران ناخشنود باشند!)