اسلایدر

ای شوکت نماز شکوه روزه اصالت حج کرامت زکات شرافت دین هیبت عدل بار غیبت بر زمین بگذار و بال فرج بگشای.

موعودا دیر هنگامی است آرمان انتظار را به کوله بار صبر و یقین بر دوش می کشیم و بر ترنم آوای ظهورت سر خوشیم.

مهدیا بیا و روزه داران به غیبتت را به افطار فرج نشان و قضای عهد انتظار را دستی بر افشان.

*** ولادت نهایت خلقت شاه بیت غزل موزون آفرینش مهدی موعود(عج)بر منتظران حضرتش تهنیت باد. ***

دلم می خواست، دنیا خانه مهر و محبت بود

دلم می خواست، مردم در همه احوال با هم آشتی بودند

طمع در مال یکدیگر نمی کردند

کمر بر قتل یکدیگر نمی بستند

مراد خویش را در نامرادیهای یکدیگر نمی جستند

...چه شیرین است وقتی سینه ها از مهر آکنده است.

چه شیرین است وقتی،آفتاب دوستی در آسمان دهر تابنده است.

چه شیرین است،وقتی زندگی خالی ز نیرنگ است.

دلم می خواست...

بهاری جاودان آغوش وا می کرد

بهشت عشق می خندید

به روی آسمان آبی آرام

پرستوهای مهر و دوستی پرواز می کردند

بیا ای دوست تا با هم

بیاد شادی دوران،گل نرگس

نوای شادمانی سردهیم و با دعا

دیدار او را از خدا خواهیم

که چون آید،ز عطر جانفزای او بهاری جاودان آغوش بگشاید.

در بین فصول، بهار از زیبایی و جاذبه کم نظیری برخوردار است. بهار فصل سرسبزی، شکفتن و تازگی است. فصلی که طبیعت قشنگ ترین جامه را بر تن می کند و جلوه خاصی به خود می گیرد و چه خوب گفته اند که جوانی بهار عمر آدمی است؛ چرا که جوانْ سرشار از شادابی و نشاط است. دوره جوانی رسیدن به مرتفع ترین منازل زندگی است. در دیدگاه جوان مناظر زیبا و چشم اندازهای مطبوع و دل پسند بسیار است. روح او لبریز از آرزوها و سرشار از عشق و امید است، این ایام پرفروغ ترین دوران زندگی است. دوران شادمانی، دوران کوشش و شور و هیجان است. جوان می تواند طعم و عطر این دوره را با چشیدن بهترین فکری کامل کند و این طعم مطبوع را تا پایان عمر حفظ کند.

حیران ماه و آبم، در خلوت شبانه
تا از تو ببینم آنجا، یک نامه با نشانه
در دست سرد و خسته، دردا توان نمانده
دردا دلم که پژمرد، در حسرت جوانه
با یاد تو عزیزم، شب تا سحر نخفتم
ای یاد خنده‌هایت، بر گریه‌ام بهانه
چشمان نازنینت، آهنگ زندگی داشت
اما فغان که کردی از هستی‌ام، روانه
آرام جان خسته، از بی‌کران نیامد
این قصه شد برایم، افسونی از فسانه

    چه زیبا روز میلاد امام حسین(ع) را روز پاسدار نامیده اند که به حق بزرگ پاسدار اسلام است...

 گرامی باد روز پاسدار، روز شاهدان صحنه های زیبای خداباوری و عشق،که با جوهری از خون، قلمی از گلوله و برصفحه ای از دشت و بیابان جبهه های نبرد، سروده و نگاشته اند.

  گرامی باد روز شما سروهای سرافراز وادی عشق که در جاده های سرخ ایثار و در مسیر ولایت، پاسدار ارزش های انقلابید.

  چه زیبا روز ولادت حضرت عباس(ع)، اسوه ی فرماندهان و الگوی پرچمداران،علمدار کربلا و کشته ی راه وفا را روز جانباز نامیده اند...

  جانبازان اسماعیلهای از منا برگشته و زخمیان تیغ شهادتند. پاکبازانی که عطر شهادت را به مشام ما می رسانند وفضای جامعه را معطر می سازند.

  ای عزیزان؛ جانبازیتان مدرک جهاد و سند مقاومت است.

  درود برشما اسوه های ماندگار تاریخ...

 چه زیبا روز تولد امام سجاد (ع) را روز آزاده نامیده اند...

آزادگانی که قرار از کف ربودند وطاقت از زانوهای بی طاقتی گرفتند و با اسارت خویش، که رنگی از شرف و زینتی از حماسه داشت، آزادگی را تفسیر کردند.

ای دلاور مردان ، این شما نبودید که اسیر دشمن بودید، بلکه دشمن، در بند مقاومت شما قرار گرفته بود.

روزتان گرامی باد

حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است ...

پس چرا معطلی؟

از کدامین قبیله ای؟ عاشورایی هستی یا از یزیدیانی!؟

از رفقای شهیدت کمک بگیر، سلاح و تجهیزاتت رو بردار

تا دیر نشده به صف اصحاب عاشورایی بپیوند،

مثل رفقای شهیدت..

" هیچ کس را تا بلای کربلا نیازموده اند، از دنیا نخواهند برد. "

                                                                شهید آوینی

یکی از سلاح هایی که در طول مسیر خیلی به دردت می خوره

رو بهت معرفی می کنم.

سفارش من نیست، سفارش امام زمانته.

سعی کن هر روز، نتونستی هفتگی،

نتونستی ماهانه و .... ولی بخون!

اون " زیارت عاشورا " ست.

عاشقان عیدتان مبارک باد

نام من سرباز کوی عترت است *** دوره آموزشی ام هیئت است

پادگانم چادری شد وصله دار *** سردرش عکس علی با ذوالفقار

ارتش حیدر محل خدمتم *** بهر جانبازی پی هر فرصتم

نقش سردوشی من یا فاطمه است *** قمقمه ام پر ز آب علقمه است

اسم رمز حمله ام یاس علی است *** افسر ما فوقم عباس علی است

مثنوی عاشقان

بیا عاشقی را رعایت کنیم   
ز یاران عاشق حکایت کنیم 
از آنها که خونین سفر کرده‌اند 
سفر بر مدار خطر کرده‌اند 
از آنها خورشید فریادشان 
دمید از گلوی سحر زادشان
غبار تغافل ز جان ها زدود 
هشیواری عشقبازان فزود
عزای کهنسال را عید کرد 
شب تیره را غرق خورشید کرد 
حکایت کنیم از تباری شگفت 
که کوبید درهم، حصاری شگفت 
از آنها که پیمانه‌ی «لا» زدند 
دل عاشقی را به دریا زدند 
ببین خانقاه شهیدان عشق 
صف عارفان غزلخوان عشق 
چه جانانه چرخ جنون می‌زنند 
دف عشق با دست خون می‌زنند 
سر عارفان سرفشان دیدشان 
که از خون دل خرقه بخشیدشان 
به رقصی که بی‌پا و سر می‌کنند 
چنین نغمه‌ی عشق سر می‌کنند : 
هلا منکر جان و جانان ما 
بزن زخم انکار بر جان ما 
اگر دشنه آذین کنی گردهمان 
نبینی تو هرگز دل آزرده‌مان 
بزن زخم این مرهم عاشق است 
که بی‌زخم مردن غم عاشق است 
بیارد آتش کینه نمرودوار 
خلیلیم! ما را به آتش سپار 
که پروانه – در خلسه- طی طریق 
به پایان برد با دو بال حریق 
در این عرصه با یار بودن خوش است 
به رسم شهیدان سرودن خوش است 
بیا در خدا خویش را گم کنیم 
خموشی‌ست هان! اولین شرط عشق 
بیا اولین شرط را تن دهیم 
بیا تن به از خود گذشتن دهیم 
ببین لاله‌هایی که در باغ ماست 
چو فریاد با حلق جان می‌کشند 
سزد عاشقان را در این روزگار 
سکوتی از این گونه فریادوار 
بیا با گل لاله بیعت کنیم 
که آلاله‌ها را حمایت کنیم 
حمایت ز گل‌هاگل افشاندن است
هم آواز با باغبان خواندن است....

سالروز ولادت شهید عباس افشار گرامی باد