اسلایدر

ویژگی های شهدای دفاع مقدس از منظر روایات 

یکى از تأثیرات دفاع مقدس بر فرهنگ مهدویت، الگوسازى براى نسل منتظر و یاوران حضرت می باشد. هر انقلاب، به یاران و همراهان فداکارى نیاز دارد تا به کمک‏هاى فیزیکى و معنوى آن، انقلاب را به پیش ببرند.

حکومت جهانى حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز از این قاعده مستثنا نیست و مسلماً به کمک یاران و همراهى مخلصانه نیاز دارد.

روایات، ویژگیهاى خاصى براى یاران حضرت ذکر میکنند که با تفکر در آن‏ها و تشخیص میزان انطباق خودمان بر این ویژگیها، میتوانیم بفهمیم در این مبارزه جهانى، چه جایگاهى داریم. آیا ما نیز در خیل سپاه حضرت هستیم یا مقابل آن حضرت، صف میکشیم؟

برخى گمان میکنند ویژگیهایى که در روایات، براى یاران حضرت ذکر شده، ویژگیهایى کاملاً استثنایى است و اگر در روایات آمده است: «مردانى که قلب‏هایشان چون پاره‏ هاى آهن است یا این که «هر مرد از آن‏ها، قوت چهل مرد را دارند» یا روایاتى که خبر از مناجات‏هاى خالصانه در دل شب‏ها و جنگیدن شجاعانه در روزها میدهند، همه این‏ها را کسى نمیتواند دارا باشد؛ به ویژه در این مقطع زمانى که مردم غرق مادیات شده‏ اند و هرکسى به فکر منافع شخصى خود است؛ ولى دفاع مقدس ما ثابت کرد حتى در عصرى که عصر ظلم و ستم است، باز هم میتوان این ویژگیها را کسب کرد. به عبارتى دیگر رزمنده‏ هاى ما در طول جنگ، این روایات را عملاً تفسیر کردند و نشان دادند که یارى حضرت در هر عصر و هر زمانى ممکن است؛ هر چند آن زمان، پر از گناه و معصیت باشد و بر تمام آن روایات مهر صحّت زدند.

شهداى ما، بهترین مصداق براى این ویژگیها هستند؛ مصداق‏هایى که سال‏هاى نه چندان دور در همین کوچه‏ هاى زمینى کنار ما زندگى میکردند؛ ولی اکنون آسمانى شده‏ اند. شهداى ما، مصداق (یجاهدون فی سبیل‏ الله) هستند؛ آنان نمونه بارز «زبرالحدید» هستند، مصداق بارز «من انصاره و اعوانه» هستند، آنان مصداق (اشدّاء علی الکفار رحماء بینهم) هستند، شهداى ما الگوهاى مناسبى براى مهدى باوران و مهدى یاوران هستند.

شهداى ما ویژگیهاى زیادى از ویژگیهاى یاران امام عصر علیه‏السلام را داشتند که در ذیل به دو نمونه از آن‏ها اشاره میکنیم.

الف. روحیه شهادت‏ طلبى

روحیه شهادت‏ طلبى و هدیه جان در راه جانان، در جبهه‏ ها موج میزد؛ چون با آگاهى و بصیرتى که داشتند، یقین پیدا کرده بودند پا در راهى گذاشته‏ اند که حق است.

اگرما شنیده‏ ایم مولاى متقیان، امیرمؤمنان در وصف یاران امام عصر علیه السلام میفرماید: «یاوران مهدى شهادت را می طلبند و همواره آرزو دارند در راه خدا کشته شوند» دفاع مقدس ما این واقعیت را ملموس‏تر کرد و در معرض تماشاى خیل منتظران قرار داد، تا بتوانند شهادت‏ طلب باشند.

این که شهید زین‏ الدین فرمانده دلاور لشکر على‏ ابن ابیطالب علیه السلام در اولین برخوردها با همسرش میگوید: «شما باید بدانید من قبلاً ازدواج کرده‏ ام. من با جبهه و جنگ ازدواج کرده‏ ام و شما همسر دوم من هستید. انتهاى راه من، شهادت است و اگر جنگ تمام شود و من شهید نشوم، هر کجا که جنگ حق بر ضدباطل باشد، میروم تا شهید شوم نشان دهنده روحیه شهادت‏ طلبى او و امثال او است.

برخى از شهدا، آن قدر شیفته شهادت بودند و با دعا و راز و نیاز با خداوند و توسل به امام معصوم علیه السلام این تمنا را داشتند و به سبب صفاى باطن خود، به این معرفت رسیده بودند که نحوه شهادت و زمان و مکان شهادت خودشان را میدانستند و به رفقاى همرزم خود اعلام مى کردند؛ براى نمونه سردار رشید اسلام، عبدالحسین برونسى فرمانده تیپ 18 جوادالائمه علیه السلام که در رشادت و ایثارگرى زبانزد بود، قصه شهادتش آن قدر برایش روشن بود که به همرزم‏هایش گفته بود: «اگر من در فلان تاریخ و فلان جا شهید نشوم، به مسلمانى من شک کنید». یکى از همرزمان او میگوید: چند روز قبل از عملیات بدر، توى چادر فرماندهى نشسته بودیم.... یک دفعه گفت: «اخوان! این عملیات، دیگه عملیات آخر منه...» پرسیدم: «حاجى! چى شده که این روزها همه‏ اش از شهادت حرف میزنى؟»... گریه‏ اش کمى آرام گرفت. ادامه داد: «مطمئنم توى این عملیات مهلتى را که برام مقرر کردن تا روى این زمین خاکى زندگى کنم. تموم میشه؛ باید برم.»

همچنین حاج قاسم میرحسینى جانشین فرمانده لشکر ثارالله که قبل از عملیات کربلاى چهار رفقایش نگران این بودند که آسیب نبیند، مى‏گفت: «نترسید. توى این عملیات شهید نمیشوم. حتى مجروح هم نمیشوم.» ولى در شب عملیات کربلاى پنج اشاره به پیشانى‏ اش کرد و گفت: «تیر، این جاى من میخورد و من شهید میشوم»... و همان شد که گفت.

ب. محکم و استوار و مبارز بودن

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «همانا دل هر مردى از ایشان (یاوران مهدى) از پاره‏ هاى فولاد، محکم‏تر و استوارتر است. اگر به کوه‏ ها بگذرند، کوه‏ ها هم در هم فرو میریزند.

امام صادق علیه السلام میفرمایند: «راد مردانى که قلوبشان سخت‏تر از سنگ، چون پاره‏ هاى آهن است، بدون هیچ شک و تردیدى به ذات خداوند.

در این دو روایت، صفاتى مانند مقاوم بودن، مبارز بودن، ایمان قوى و.... وجود دارد که دفاع مقدس الگوهاى خوبى در این زمینه معرفى میکند. جاى جاى‏ جبهه‏ هاى جنگ، رزمنده‏ ها حیدرگونه میجنگیدند و خستگى به خود راه نمیدادند. خاطرات شهدا، پر است از نخوابیدن‏هاى متوالى و مبارزه‏ هایى که با قلم قابل وصف نیستند.

شهید خرازى ده‏ها بار مجروح میشود و بنا به نقلى‏ بعد از 27 بار مجروحیت به شهادت میرسد. نقل شده است که به سبب یکى از مجروحیت‏هایش دکتر 45 روز به او استراحت داده بود و او را به خانه آورده بودند. هنوز عصر نشده بود که گفت: «بابا! من حوصله‏ ام سر رفته» گفتم: «چه کار کنم؟» گفت: «من را ببرید سپاه تا بچه‏ ها را ببینم». بردمش، تا ساعت ده شب خبرى‏ از او نشد. ساعت ده تلفن زد و گفت: «من اهوازم، بیزحمت داروهایم را بدهید یکى بیاورد.»

شهید مهدى باکرى در وصف پاسدار میگوید: «پاسدار یعنى کسى که کار کند و بجنگد؛ خسته نشود، نخوابد.» و واقعاً خودش هم همین‏طور بود. این‏ها همه نشانه‏ هاى استوارى آنان بود و این استوارى و مقاومت و مجاهدت چقدر زیبا توسط شهدا در جاى جاى جبهه‏ ها به نمایش گذاشته شد.

با توجه به این که فرهنگ مهدویت با بیانى مختصر به معناى «زندگى مهدوى و امام زمان پسندانه» میباشد، یکى از جلوه‏ هاى زیباى این زندگى، واکنش مقابل ظلم و ظالمان میباشد. این جلوه زیبا، در دوران جنگ تحمیلى، بیشتر ظهور یافت؛ چرا که ملت ایران، مقابل زورگویى‏ هاى استکبار جهانى و همچنین مقابل دست نشانده استکبار در منطقه، خیزش عظیمى انجام داد. آحاد ملت ایران بسیج شدند.

این خیزش، داراى یک پشتوانه بسیار قوى بود که عبارت بود از عشق و علاقه مردم غیور ایران به امام عصر علیه السلام که در قالب تبعیت از امام راحل رحمة الله علیه متجلى شد. اگر جنگ ما این پشتوانه را نداشت، اصلاً قداست و معنویتى نداشت و ملت ایران به خوبى و از روى اشتیاق وارد جبهه‏ ها نمیشدند و جان خود را آگاهانه و عاقلانه و عاشقانه فدا نمیکردند و این چنین پاى در شط خون نمیگذاشتند. فرهنگ مهدویت به جبهه‏ ها رونق میبخشید و دفاع مقدس نیز با جلوه‏ هاى متنوع خود، فرهنگ مهدویت را پربارتر و عمیق‏تر کرد.

ان‏شاءالله خداوند به ما و تمام منتظران واقعى‏ توفیق عنایت فرماید تا با تأسى به سیره عملى شهدا که یاران آخرالزمانى امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف میباشند، زمینه ظهور حضرتش را بیش از پیش فراهم کنیم.

عــرش در شــور تمناســت خدا می‌داند

آســـمان محو تماشــاســـت خدا می‌داند

شــور در ثانیه‌ها، ثانیه‌ها در شــور است

عشـــق در آینـــه پیـــداست خدا می‌داند

و به زهـــراش قسم این دل مجنونـم در

قبضه‌ی حضـــرت زهـــراست خدا می‌داند

من یقین دارم اگــر محشــر کبری باشد

شافعش حضــرت زهــراست خدا می‌داند

دل به دریا بــزن و عاشق زهـــرایی باش

عاشق چو ز هر درد مبرّاست خدا می‌داند

گــوش کن نغمه‌ی یا فاطمــه‌ی عالــم را

دم این نغمــــه مسیحاســت خدا می‌داند

بیخود از خود غزلی ساختم از جنس بلور

در دل قافیــــه غــوغــاســـت خدا می‌داند

امروز روز توست مادر، ای مهربان‌ترین فرشته‌ ی خدا...

بگو چگونه تو را در قاب دفترم توصیف کنم؟

صبر و مهربانی‌ات را چطور در ابعاد کوچک ذهنم جای دهم؟

آن زمان که خط خطی‌های بی‌قراری‌ام را با مهر و محبتت پاک می‌کردی و با صبر و بردباری، کلمه به کلمه‌ی زندگی را به من می‌گفتی، خوب به خاطرم مانده است.

و من باز فراموش می‌کردم محبت تشدید شده‌ات را...

در تمام مراحل زندگی، قدم به قدم، همپای من آمدی، بارها بر زمین افتادم و هر بار با مهربانی دستم را گرفتی.

آری، از تو آموختم، حتی در سخت‌ترین شرایط، امید را هرگز از یاد نبرم.

یادم نمی‌رود چه شب‌ها که تا صبح بر بالینِ من، بوسه بر پیشانیِ تب دارم می‌زدی...

و چه روزها که با مهر مادرانه‌ات، لقمه‌های عشق را در دهانم می‌گذاشتی...

وقتی بوسه بر دستان چروکیده‌ات می‌زنم، یاد کودکی‌ام می‌افتم که همیشه به خاطر لطافت دستانت، به همه فخر می‌فروختم.

و حال به خاطر خشکی دستانت با افتخار می‌گویم که: «این دستان مادر من است که تمام زندگی‌اش را به پای من گذاشت»

من با نوازش همین دست‌ها بزرگ شده‌ام و امروز با تمام وجودم می‌گویم:

«مادرم، مدیون تمام مهربانی‌هایت هستم و کمی کمتر از آنچه تو دوستم داری، دوستت دارم، چون هرگز به پای مهربانی تو نخواهم رسید...»

حضرت فاطمه زهرا(س) فرموده‌اند: بشر فی وجه المؤمن یوجب لصاحبه الجنة، و بشر فی وجه المعاند المعادی یقی صاحبه عذاب النار.

پاداش خوش‌رویی در برابر مؤمن، بهشت است، و خوش‌رویی با دشمن ستیزه جو، انسان را از عذاب آتش باز می‌دارد. (بحارالانوار، ج 75، ص 401)

خجسته زادروز برترین بانوی دو عالم، حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا(سلام‌الله‌علیها)، به زیبایی به نام «روز زن و روز مادر» نیز نام‌گذاری شده است.

♥ به صورت ویژه، این روز را به تمام بانوان گرامی تبریک و تهنیت عرض می‌ نماییم. ♥

روز شهادتت ای سرخ روی سپیداندیش گرامی باد.

فرازی از وصیتنامه شهید

ومن المومنین رجال صدقوا ماعاهدوالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر وما بدلو تبدیلا

حمدوسپاس خدای را که به من نیرو داد تابتوانم در این جهاد بزرگ(اکبر) شرکت کنم وباسپاس ازخدای که چنین پدر ومادری برایم انتخاب کرد که مرا خوب تربیت کردندتامن به این سن رسیده ام. وبا نام پروردگاربزرگ وصایای خود را بدین شرح آغاز میکنم:

هدف من از آمدن به جبهه ی حق علیه باطل این است که به ندای هل من ناصراً ینصرنی رهبرم لبیک گفته ودر این جهاد اکبر شرکت میکنم تا ساخته شوم واگرلایق شهادت بودم به شهادت برسم. هدف من این بود که به این امر پی برده بودم که پس ازاینکه درحدود14قرن ازندای هل من ناصراًینصرنی حسین(ع)میگذرد اینک امت حزب ا... بیدارگشته وفریاد لبیک یااباعبدا...الحسین را سرداده وتحت رهبری پیامبرگونه حضرت امام خمینی این نایب برحق بقیة ا...الاعظم امام زمان عجل ا...تعالی فرجه الشریف وهمچنان سیاهیهارا یکی پس ازدیگری زدوده وندای پاک و طنین افکن و روشنی برافروز لااله الاالله و محمدرسول الله درتمام جهان سرداده وهمیشه سفیدیهارا برسیاهیها و الهی هارا بر پلیدی ها ترجیح داده است.

«من به جبهه میروم تا امریکا نیاید»

گردرسنگرعشق به خون شناو گردم                                     گرپاره وقطعه قطعه پیکرگردم

بهتر ز هزار سال  که  من                                                 تسلیم به  کفار ستمگر گردم

سخنم باتو ای پدرومادر وبرادروخواهرم:

اوصیکم بتقوی الله ونظم امرکم     

شمارا به تقوای خداونظم درکارهایتان دعوت میکنم. [امیرمومنان علی (ع)]

تنهاتوصیه من حقیربه شماعزیزان این است که چون من جزجان وازجان بالاترچیزی ندارم که در راه خدا بدهم بدین جهت به جبهه آمدم تاجان خود را به خدااهدا کنم وازشمامیخواهم که ادامه دهنده راه من حقیروتمامی شهدای اسلام از هابیل تا کربلای ایران باشید...

فرزنداسلام_حقیرابراهیم هاشمی

تاریخ:1361/1/5

ای روشنای خانه امید، ای شهید               ای معنی حماسه جاوید، ای شهید

چشم ستارگان فلک از تو روشن است            ای برتر از سراچه خورشید ای شهید

شهدا ، امام زادگانِ عشق اند که مزارشان زیارتگاهِ اهلِ یقین است .

آسمان امشب عزادار است باز

چشم گردون از غمش تار است باز

داغ ابراهیم است و سنگین ماتمی است

خواهر زارش چه غمگین است باز

هجرت ابراهیم از جمع حزب اله مشکل است

جای سرو قامتش صدلاله خونین است باز

هر چند همچو گل همه بر باد رفته اند

هرگز گمان مدار که از یاد رفته اند

اینان نه آن گل اند که گویی در این بهار

از یاد رفته اند چو بر باد رفته اند

اینان نه آهویند که گویی دریغ و حیف

در چنگ ظالمانه صیاد رفته اند

جای دریغ نیست بر ایشان که این گروه

با عزم آهنین و دل شاد رفته اند

« استاد » گفته بود که با جان و دل به پیش

اینان بنا به گفته استاد رفته اند

سرباز آهنین نبرد نهایی اند

پولاد زیست کرده و پولاد رفته اند

در راه پی گذاری کاخ جهان نو

بر جا نهاده پایه و بنیاد رفته اند

در راه آفرینش باغی پر از شکوه

بی خس و خار و آفت و اضداد رفته اند

« پیروز باد ملت ما، انقلاب  ما»

گویان، به رغم دشمن جلاد رفته اند

بر باد رفته نیز نبایست گفتشان

در قلب ما نهاده بسی یاد رفته اند

عشق بود و جبهه بود و جنگ بود
عرصه بر گُردان عاشق تنگ بود
هر که تنها بر سلاحش تکیه کرد
مادری فرزند خود را هدیه کرد
در شبی که اشکمان چون رود شد
یک نفر از بین ما مفقود شد
آنکه که سر دارد به سامان می رسد
آنکه که جان دارد به جانان می رسد
دیده ام ، دستی به سوی ماه رفت
بی سر و جان تا لقاءالله رفت
زندگیمان در مسیر تیر بود
خاک جبهه ، خاک دامنگیر بود
آنکه خود را مرد میدان فرض کرد
آمد از این نقطه طی الارض کرد
هر که گِرد شعله چون پروانه است
پیکر صدپاره اش بر شانه است
تن به خاک و بوی یاسش می رسد
بوی باروت از لباسش می رسد
دشمن افکنهای بی نام و نشان
پوکه ی خونین شده تسبیحشان
کار هرکس نیست این دیوانگی
پیله وا می ماند از پروانگی